Aankomst Deel 1

Dag 1Vertrek en Aankomst

Zo we zijn heel aangekomen in Ghana sterker nog we zijn bij het huisje gekomen in Golokwati. Na gisteren afscheid genomen te hebben van familie en vrienden was het dan toch zover, inchecken en op naar het vliegtuig. Voordat we in het vliegtuig zaten moest er natuurlijk nog een goede maaltijd genuttigd worden en waar kan dat anders als bij de Mac Donalds, na een big tasty die de komende 4 maanden waarschijnlijk niet meer gegeten kon worden was het tijd om langs de douane te gaan. Natuurlijk zaten er weer verkeerde spullen in mijn tas (deodorant etc.) dus die mochten eruit. Zal mij ook eens niet overkomen. Eenmaal in het vliegtuig begon het hele avontuur pas echt, en het besef dat we naar Ghana onderweg waren kwam bij mij nu ook pas binnen. “Luuk, over 12 uur zitten we in Ghana” was een zin die een aantal keer voorbij kwam het antwoord was dan “ja, inderdaad”. Diepgaande gesprekken in het vliegtuig dus. We dachten dat we last kregen van turbulentie vanwege de wind maar dit viel gelukkig mee. Om 20:30 uur zijn we geland in Casablanca (Marokko). We hadden hier een tussenstop van 3 uur, en na 3 uur op een stoeltje zitten te wachten was het tijd om in te checken (eindelijk). Bij het inchecken bleek dat ons vliegtuig ook nog een tussenstop zou maken in Togo (zijn we daar ook een keer geweest). Na de tussenstop in Togo die wat langer duurde vanwege weeromstandigheden kwamen we aan in Ghana. Sta je dan, in Nederland 5 graden, Ghana om 05:00 uur 27 graden. Gelijk krijg je dan een klap in je gezicht. We moesten weer door de douane heen maar deze keer in Ghana. Ik kan vertellen dat gaat er toch iets anders aan toe. In Ghana staan ze je met een aantal man op te wachten en word iedereen gecontroleerd. Of in ieder geval dat is de bedoeling maar als je vriendelijk lacht kun je gewoon doorlopen, geen enkel probleem. We zouden opgewacht worden door onze Ghaneese begeleidster Mawutor (spreekt het uit als Mautor) en Peter onze Nederlandse begeleider die al even in Ghana is. Bij aankomst bleek Peter nog in Golokwati te zijn. We maakten kennis met Mawutor en haar dochtertje van 5 maanden die in een draagzak op de rug van Mawutor zat. Omdat het nog zo vroeg was moesten we nog even wachten vertelde Mawutor, we konden wel onze spullen al in de taxi leggen die klaarstond. Toen we naar buiten liepen stonden, en je moet je voorstellen het is 05:15 uur, ineens 20 Ghaneese mannen om ons heen die ons maar al te graag hielpen onze spullen in de wagen te leggen. Sterker nog ze duwen je aan de kant en gaan zelf de kar duwen. Uiteraard moeten ze hier geld voor hebben. Ze werden toen wij niks wilde geven een beetje boos en Mawutor loste het voor ons op door ze wat geld te geven en ze weg te sturen. Dat was onze eerste ervaring met Ghana. We werden gelijk met de neus op de feiten gedrukt dat iedereen geldt wil verdienen aan toeristen en aan elkaar. Mawutor vertelde dat we gingen ontbijten bij haar tante, maar we moesten wachten op de taxi omdat deze eerst onze spullen wegbracht. Na ongeveer 10 uur reizen en niet slapen zaten we op het vliegveld langzaam in te dutten. Uiteindelijk kwam de taxi terug en konden we instappen. Nou denk je een taxi pakken dat is niet raar of anders, haha hier wel!! De gaten zaten onder in het busje zodat we het wegdek konden zien. De stoelen zaten los en er waren geen riemen. Nou is dat op zich nog wel te doen dachten we, je moet je toch aanpassen aan een ander land, gebruiken e.d. Dat dachten we tot we 10 minuten gereden hadden en even geproefd hadden van het verkeer in Accra, de hoofdstad van Ghana. Er is geen wegmarkering, de busjes vallen bijna uit elkaar, er zijn eigenlijk zo goed als geen regels (probeer elkaar niet aan te rijden!). Mensen en dieren lopen over de weg alsof het een stoep is en de auto’s rijden met bijna 100 km/h over een weg waar enorm veel gaten zitten. Richting aangeven kennen ze hier niet en als je wilt inhalen moet je zo hard en lang mogelijk toeteren zodat de andere auto’s weten dat je erlangs komt. De standaard voor een goede auto is hier een rem en een gaspedaal, daarmee kom je al een heel eind. Een toerenteller, en snelheidsmeter kennen ze hier wel maar werkt nooit of vaak ontbreken de wijzers. Na een ritje van 20 minuten kwamen aan bij de tante van Mawutor waar we door haar familie opgewacht werden. We werden vriendelijk ontvangen en gingen in de woonkamer zitten. We vielen bijna in slaap vanwege de warmte, het werd immers dag en rond een uur of 10:00 was het 37 graden. Een lekker begin zullen we maar zeggen. Omdat we aan het indutten waren leek het ons leuk om een stukje te gaan wandelen. Het neefje van Mawutor nam ons mee en we kregen een rondleiding door de buurt. In deze buurt wonen medewerkers van de ambassades en medewerkers van de staat. De appartementjes zijn erg gewild en zijn voor Ghaneese begrippen erg luxe (het is een klein appartementje met een jaren 80 interieur). Toen we na een half uurtje terug kwamen badend in het zweet had de tante van Mawutor eieren voor ons gemaakt. Met het privé zwembad wat ondertussen onder mijn stoel was verschenen kregen we ons ontbijt. Brood met ei met thee en koffie. Die boterham met ei smaakte erg goed na zo lang niks eten, je hebt hier alleen maar wit brood, het smaakt een stuk zoeter en is wat droger als het Nederlandse wit brood. Nadat we dachten dat we goed gegeten hadden (3 boterhammen) en de schaal met brood leeg was, kwam Mawutor weer met een nieuwe schaal aan deze moesten we opeten omdat het wel eens laat zou worden voordat we de volgende maaltijd konden nuttigen. We wilden vertrekken maar de chauffeur die ons naar Golokwati, (het dorpje waar wij verblijven) zou brengen was verdwenen en kwam anderhalf uur later aan bij het huisje. Een mooie zin werd ons door Mawutor verteld: “chill, this is Africa relax!”. In dezelfde gammele trotro (ghaneese term voor taxi) gingen we op weg naar “The Mall” een “enorm” winkelcentrum in Accra waar wat winkeltjes zitten. Van buiten lijkt erg groot maar eenmaal binnen bleken er maar een aantal winkeltjes te zijn. We hebben hier onze eerste boodschappen gedaan. En niet te vergeten gegeten bij de Chicken Inn de KFC van Ghana. Het was 12:00 uur toen we bij The Mall vertrokken. Op weg naar Golokwati werd de lucht steeds donkerder en begon het te regenen, nou ja regen? Je kon het beter vergelijken met een soort van tsunami. Toen de zomerse bui (die in het droogte seizoen viel) voorbij was konden we verder rijden. Halvewege de reis hoorde we een raar geluidje, de chauffeur van de trotro zette de wagen aan de kant en tilde de voorbank op het koelingsysteem was op en er werd een zakje water bij gegooid, No, no problem we can drive. Nou ja todat deze beste chauffeur de kabel bij het gaspedaal doortrapte en we niet meer verder konden. Gelukkig kon ie dit met een stukje touw oplossen en we konden onze weg naar Golokwati vervolgen. Je kunt je misschien voorstellen hoe wij ondertussen in die trotro zaten, niet een heel veilig gevoel als je met meer als 100 km/h door een gatenweg rijd met zo’n trotro. Laten we het erop houden dat we dit niet meer snel vergeten. Na 6 uur rijden kwamen we aan in Golokwati en werden we door Peter onze Nederlandse begeleider opgewacht. We kregen een rondleiding door het huisje. Het huisje valt niet tegen, het is niet te vergelijken met wat we in Nederland kennen maar het is prima te doen. we hebben een woonkamer en een slaapkamer voor 2 personen. Nadat we onze kamers hadden ingericht was het tijd om wat te eten. Ik heb spaghetti gemaakt met verse groente van een van de winkeltjes langs de kant van de weg. S’ avonds hebben we spelletjes gespeeld wat de komende onze bezigheidstherapie zal worden. Ik denk dat ik nu de eerste dag wel voldoende heb beschreven haha. Terwijl ik het teruglees zie ik dat ik al een hoop vergeten ben op te schrijven maar foto’s zeggen soms meer als woorden en zodra het internet het doet zal ik deze uploaden zodat jullie ze kunnen zien. mijn volgende verslagen zullen iets minder uitgebreid zijn. Ik ga mijn best doen jullie op de hoogte te houden maar zoals eerder beschreven werkt internet maar af en toe als het zin heeft iets te doen.